Iván Argote (CO)
Aan de hand van films, performances en site-specifieke installaties opent Iván Argote (°1983, Bogotá, CO) de discussie in de publieke ruimte over actuele problematieken, zoals kolonialisme en de klimaatcrisis, en gaat daarbij in gesprek met buurtbewoners en/of voorbijgangers. Het werk van Iván Argote is opgenomen in de collecties van onder meer het Guggenheim Museum in New York en het Centre Pompidou in Parijs.
ivanargote.com/ | @ivan_argote
Bangkok Project Studio (TH)
Bangkok Project Studio werd in 2003 opgericht door Boonserm Premthada (°1966, Bangkok, TH) en wordt vandaag als een van de meest invloedrijke Thaise architectenbureaus gezien. Zijn praktijk vertrekt vanuit een duurzame, holistische aanpak, waarbij architectuur een brug vormt tussen historisch en hedendaags, menselijk en natuurlijk, binnen en buiten. Door te spelen met schaal en zintuiglijke beleving, wil hij de gebruiker doen vertragen, zijn of haar aandacht verscherpen voor wat zich rondom afspeelt en doen dromen naar meer aan de hand van een ruimtelijk georkestreerd parcours.
In 2021 vertegenwoordigde Bangkok Project Studio Thailand op de Biennale Architettura in Venetië met A house for Human and a House for Elephants en werd zijn werk gelauwerd met de Golden Madonina Design Prize binnen de categorie sociale impact in Milaan.
bangkokprojectstudio.co/ | @boonserm_premthada
Mariana Castillo Deball (MX)
Mariana Castillo Deball’s (°1975, Mexico-stad, MX) interesse gaat uit naar kennissystemen, en hoe deze visueel worden gerepresenteerd. Haar kunstpraktijk is interdisciplinair: ze gebruikt etnografische collecties en historische archieven bij het vormen van haar unieke installaties, zodat ze nieuwe mogelijkheden van kennisoverdracht kan ontsluiten. Mariana Castillo Deball nam deel aan grote groepstentoonstellingen, waaronder de Biënnale van Venetië voor Beeldende Kunsten (2022) en dOCUMENTA (13) in Kassel (2012).
castillodeball.org/ | @marianacastillodeba
Counterspace (ZA)
Counterspace werd in 2014 opgericht door Sumayya Vally (°1990, Laudium, ZA) in haar thuisstad Johannesburg. Met haar praktijk wil de architect een tegenwicht bieden aan het westers architectuurbeeld en een veelzijdigere kijk brengen op wat standaard als vanzelfsprekend wordt gezien.
Vally gaat in haar werk voornamelijk op zoek naar de schaduwkanten van een plek: sociale, economische of politieke gebeurtenissen die zich in de kantlijnen van de maatschappij afspelen en die verdienen (anders) belicht te worden. Aan de hand van sculpturen, architecturale objecten of gebouwen geeft ze deze verhalen erkenning en laat ze ze deel worden van de geschiedenis.
In 2021 ontwierp Counterspace het 20e Serpentine Pavilion in Londen, wat hen meteen op de internationale radar plaatste. Datzelfde jaar prijkte Sumayya Vally op de lijst van de 100 meest invloedrijke figuren voor de toekomst van het Amerikaanse tijdschrijft TIME, werd ze genomineerd voor de Moira Gemill Prize for Emerging Architecture (2022) en geselecteerd voor de World Economic Forum Class for Young Global Leaders (2022).
counterspace-studio.com | @_counterspace
Mona Hatoum (LB/UK)
De oorlog in Libanon en haar daaruit voortvloeiende ballingschap in Londen hebben mee de kunstpraktijk van Mona Hatoum (°1952, Beiroet, LB) gevormd. Ze maakt grootschalige installaties van alledaagse objecten uit contrasterende materialen, zoals prikkeldraad, cement, staal of zelfs haar, waardoor de kunstenaar een vervreemdend effect creëert. Wat herkenbaar en geruststellend moet zijn, maakt plaats voor gevoelens van angst en onzekerheid. Mona Hatoum is een vaste naam binnen de hedendaagse kunstwereld. Naast solotentoonstellingen in Tate Modern en Centre Pompidou, maakte ze tot tweemaal toe deel uit van de Biënnale van Venetië voor Beeldende Kunsten (1995 en 2005) en documenta in Kassel (2002 en 2017).
Ivan Morison (TR)
Heather Peak (°1973, Wales, UK) en Ivan Morison (°1974, Wales, UK) bundelden in 2003 hun kunstpraktijken voor het construeren van wat ze zelf ‘sculptural space’ en ‘social sculpture’ noemen. De grens tussen architectuur en beeldende kunst vervaagt hier tot een ruimtelijke ervaring en ontmoetingsplek, die door de unieke vormtaal steeds voor een ander perspectief zorgt bij bezoekers. Een centraal concept binnen de praktijk van het duo, is verandering en hoe we ermee omgaan. De installaties blijven bij aanvang onafgewerkt, omdat ze rekenen op een transformatieproces door de tijd. Natuurlijke materialen zijn hier van belang. In 2007 representeerden ze Wales op de Biënnale van Venetië voor Beeldende Kunsten.
peakmorison.org/ | @morison_studio
Norell/Rodhe (SE)
Norell/Rodhe werd in 2012 opgericht door Daniel Norell (°1974, Stockholm, SE) en Einar Rodhe (°1982, Uppsala, SE). Het Stockholms architectuurbureau ziet zijn werk als een intermediair tussen omgeving en gebruiker, tussen historisch en hedendaags, waarbij de bestaande context (mee) de nieuwe vormgeeft.
In hun praktijk maken ze maximaal gebruik van lokale of recuperatiematerialen. Hierbij daagt Norell/Rodhe zichzelf uit om het ontwerp van de installatie mee te laten bepalen door de materialen, vormen, texturen, maar ook de beperkingen die voorhanden zijn. Ruimtes en objecten worden zo tot nieuwe configuraties ineen gepuzzeld en voelen vertrouwd, maar toch anders aan. Een uitnodiging om in de toekomst doordacht(er) met grondstoffen om te gaan.
Norell/Rodhe nam in 2018 en 2023 deel aan de Biennale Architettura in Venetië en was in 2019 te gast op de Oslo Architecture Triennial met de maquettereeks Under Construction. In 2020 stonden ze op de shortlist voor zowel de Swedish Design Awards als de Young Swedish Architecture Award.
norellrodhe.se/ | @norellrodhe
Shingo Masuda + Katsuhisa Otsubo
Architects (JP)
“Is it truly necessary?” Onder dat credo richtten Shingo Masuda (°1982, Tokyo, JP) en Katsuhisa Otsubo (°1983, Saitama, JP) in 2007 hun gelijknamige architectuurbureau op in Tokio. Hun praktijk richt zich op subtiele interventies en sculpturen die door hun positionering, inbedding en materiaalkeuzes de noodzaak van nieuwe architectuur bevragen. Door kleine ingrepen of door aandacht te schenken aan wat anders onopgemerkt blijft, geven Masuda en Otsubo (nieuwe) betekenis en structuur aan een plek. Interieur en exterieur worden met elkaar versmolten tot een landschap dat vertrouwd aanvoelt, maar toch verwondering uitlokt voor gebruiker of passant.
Hoewel het bureau de afgelopen vijftien jaar vooral in Japan werkt, geniet het duo heel wat internationale belangstelling. Zo was Shingo Masuda + Katsuhisa Otsubo Architects laureaat van de AR Emerging Architecture Award 2014 en won het in 2015 de prestigieuze Yoshioka Prize (Japan Architect).
SO–IL (US)
SO–IL , ofte Solid Objectives werd in 2008 opgericht door architecten Florian Idenburg (°1975, Haarlem, NL) en Jing Liu (°1980, Nanjing, CH). Het bureau omschrijft haar praktijk als een ‘office for future culture’ en bouwde de afgelopen jaren een omvangrijk portfolio uit dat wereldwijd erkenning geniet. Vanuit hun thuisbasis in Brooklyn, New York, werken ze aan projecten die de grenzen bevragen tussen binnen en buiten en tussen de manier waarop het menselijk lichaam zich tot de gebouwde omgeving verhoudt. Hun ontwerpen zijn - net als lichamen - beweeglijk. Ze kunnen uitzetten, rekken of inkrimpen. Ze nodigen uit tot aanraking en interactie, en verweven lokale politieke, sociale en economische verhalen in een architecturaal gebaar dat uitnodigt tot ontwarring.
Het werk van SO–IL werd recent bekroond met de United States Artists Fellow Prize (2022), Prix de Rome (2014) en MoMA PS1 Young Architects Prize (2010).
so-il.org/ | @solidobjectives
Studio Ossidiana (NL)
Studio Ossidiana werd in 2015 opgericht door architecten Alessandra Covini (°1988, Milaan, IT) en Giovanni Bellotti (°1987, Pavia, IT). Het Rotterdams bureau werkt op het snijvlak van kunst en architectuur en onderzoekt door middel van materiaal en vorm hoe we ons denken rond inclusief ruimtegebruik kunnen verruimen. Met hun projecten, tijdelijk of permanent, trachten ze nieuwe ontmoetingen te genereren tussen mens en dier en zo onze relatie met de natuur opnieuw te verankeren in onze gebouwde omgeving.
Door het introduceren van nieuwe typologieën of speelse rituelen, wordt een andere kijk op het dagdagelijkse aangemoedigd en nieuwe verbindingen gelegd. Zoals met de Pigeon Tower (2021), waar een sculpturale totem te midden van Venetië opnieuw een voederplek geeft aan vogels in de stad. Of Kunstpaviljoen M. op de Floriade (2020), een drijvend eiland, geïnspireerd op het landschap van de Flevopolder, waar geografie wordt versmolten met kunst en architectuur.
Het werk van Studio Ossidiana was recent ook te zien op de Istanbul Biennale (Büyükada Songlines, 2019), de Chicago Architecture Biennial (The Garden Table, 2021) en de 23e Triennale di Milano waar ze met Have we met? de Golden Bee Award, een erkenning voor vernieuwende ideeën, in de wacht sleepten.
studio-ossidiana.com | @studio_ossidiana
Adrien Tirtiaux (BE)
Adrien Tirtiaux (°1980, Etterbeek, BE) creëert in zijn kunstinstallaties een tijdelijke microkosmos met scenario’s, zwevend tussen realiteit en utopie. Met een achtergrond als ingenieur-architect analyseert hij zorgvuldig zijn omgeving, om daarna via beeldende kunst een brug te vormen tussen de publieke ruimte en zijn bezoekers. De installaties blijven daarbij open, want het is vaak de interactie of participatie van het publiek en het proces van tijd die ze vervolledigen. Zijn vormtaal grijpt hiervoor nog vaak terug naar architectuur. In 2021 werd het werk van Adrien Tirtiaux al tentoongesteld in de groepstentoonstelling de Poreuze Stad van Triënnale Brugge.
adrientirtiaux.eu | @adrientirtiaux
Traumnovelle (BE)
Traumnovelle (2015, Brussel, BE), opgericht door Léone Drapeaud, Manuel León Fanjul en Johnny Leya, omschrijft zich niet als architectuurbureau, maar als militante groepering. Via ideologische publicaties en (bouw)projecten ageren ze tegen bestaande maatschappelijke systemen. Hun praktijkfilosofie situeert zich in het fictionele: ze ontwerpen een utopie waarin ze ons mee laten dromen over haar mogelijkheden. De fysieke ruimtes van Traumnovelle zien zij als hedendaagse agora’s voor ontmoeting, waar debat mogelijk is en ideeën verder kunnen groeien en ook verkondigd worden. Ze bewezen het succes van deze aanpak in het Belgisch paviljoen voor de Internationale Architectuurbiënnale van Venetië in 2018.
traumnovelle.eu/ | @traumnovelle