Drie jaar na de allereerste editie werd in 1971 de Tweede Triënnale georganiseerd in de Brugse Stadshallen. Het opzet bleef ongewijzigd, namelijk een actueel overzicht bieden van de beeldende kunst in ons land. 84 Belgische kunstenaars toonden er hun werk. Conceptuele kunst kreeg er een groter platform en de kunstenaars zelf werden niet meer opgedeeld volgens artistieke stroming.
De grootste blikvanger van deze triënnale bevond zich echter niet in de Stadshallen maar op de Brugse reien. Roger Raveel maakte vier houten zwanen, elk met een vierkante doorkijk en plaatste deze in het water ter hoogte van de Rozenhoedkaai. Men ging er eerst van uit dat de zwanen louter een publiciteitsstunt voor de triënnale waren, maar de eigenlijke bedoeling van Raveel was het aankaarten van de slechte kwaliteit van het water in de reien. Dit zette het Brugse stadsbestuur aan tot de sanering van de reien, wat uiteindelijk zou leiden tot het eerste zwemplatform aan de reien tijdens Triënnale Brugge 2015. Of hoe een tijdelijke installatie de aanzet kan zijn voor duurzame verandering in de stad.
De tentoonstelling verplaatsen naar het openbaar domein is een idee dat al in 1971 ontstond, zo sprak Roger Raveel toen de profetische woorden “Waarom laat je die tentoonstelling niet uitdeinen tot in de stad en in de huizen?”. Het zou nog tot 2015 duren voor dit idee werkelijkheid zou worden maar ondertussen is Triënnale Brugge niet meer weg te denken uit de openbare ruimte.