BRUG

Terwijl in het stadscentrum tal van bruggen de reien overspannen en buurten met elkaar verbinden, is BRUG van Jarosław Kozakiewicz een hedendaagse interpretatie met een andere functie. In plaats van bakstenen en keien gebruikte de kunstenaar metalen profielen en zeilen om een brug te creëren waarmee je twee oevers kan bereiken. Dit betekende echter niet dat je je tocht kon verderzetten. De brug bracht je dichter bij het beeld Niobe van Constant Permeke, tot een plek waar je even kon verpozen, maar je moest dezelfde weg terug. De installatie was een ontmoetingsplaats, een alternatief om elkaar te kruisen, misschien zelfs een gesprek aan te gaan.

De vormgeving van de constructie is gebaseerd op een proportioneel systeem waarbij elk snijpunt van twee lijnen verwijst naar een punt van een menselijk gezicht. Elke hoek, elke verbinding is een momentopname van een beweging: twee elkaar naderende gezichten – een geometrische metafoor zowel voor een wederzijdse ontmoeting van twee mensen als voor een ontmoeting tussen de toekomst en het verleden. De relaties tussen mensen en hun diepere betekenis zijn een vertrekpunt voor artistiek experiment waar Jarosław Kozakiewicz al enkele jaren mee bezig is. Het project is gebaseerd op het zoeken naar nieuwe beeldhouwwerken en para-architecturale vormen door manipulatie van een module gecreëerd door het verbinden van de openingen van het menselijk hoofd. Lichaamsopeningen zijn een metafoor voor 'het innerlijk leven', ze vertegenwoordigen de ingang tot de wereld van de persoonlijke ervaring. De grenzen of passages zijn zowel eerste als laatste momenten van wederzijdse ontmoetingen.