Geïnspireerd door de geschiedenis van Brugge als centrum voor kant, gaat het Amerikaanse architectuurbureau aan de slag met weven als een sociaal, economisch en vormelijk bindmiddel. De locatie, tot 2020 eigendom van de religieuze orde Minderbroeders Kapucijnen, wordt via dit werk voor het eerst ontsloten voor het publiek. Het bevindt zich in het westkwartier van Brugge en maakt vandaag deel uit van een groots opgezet herwaarderingstraject in de stad.
Common Thread slingert zich als een gebogen lijn doorheen de groene binnenruimte, waarbij het zich telkens opent naar nieuwe hoeken in de tuin en zo stapsgewijs de plek aan de bezoeker blootgeeft. Het hoogtechnologisch membraam bestaat uit 3D-geprinte en metalen onderdelen, buizen en textiele segmenten die uit gerecycleerde PET-flessen worden vervaardigd. De stoffen huid, machinegeweven aan de Technische Universiteit van Delft, speelt met zwart-witpatronen die recht/averecht worden geweven en hierbij een spel van licht en schaduw, open en gesloten, maken.
Met het modulair werk laat SO–IL het publiek kennismaken met een plek in verandering en begeleidt bezoekers van de Hauwer- tot Klokstraat, waar ze na een onverwachte exit hun tocht kunnen verderzetten.
Design team
Jing Liu, Florian Idenburg, Fabian Puller
Medewerkers
Membraam Design & Productie | Dr. Mariana Popescu, Anass Kariouh
Engineering | Diederik Veenendaal, Alessio Vigorito, Anand Shah
Montage | Nick Gereels, Valentin Lorenzen da Silva, Jade Verlinde, Frieder Ringel, Robin Oval
SO–IL (2008, New York, US) werkt vanuit hun thuisbasis in Brooklyn, New York aan projecten die de grenzen bevragen tussen binnen en buiten en tussen de manier waarop het menselijk lichaam zich tot de gebouwde omgeving verhoudt. Hun ontwerpen zijn – net als lichamen – beweeglijk. Ze kunnen uitzetten, rekken of inkrimpen. Ze nodigen uit tot aanraking en interactie, en verweven lokale, politieke, sociale en economische verhalen in een architecturaal gebaar dat uitnodigt tot ontwarring.