Firesong for the bees, a tree of clay bestaat uit keramieken zuilen in uiteenlopende, verrassende en op elkaar gestapelde vormen. Een houten platform bovenaan huisvest drie houten bijenkasten. Het kunstwerk gaat uit van de archeologie van de bijenteelt: de manier waarop mensen relaties met bijen aangaan, methodes ontwikkelen en structuren bouwen om honing te oogsten. De keramiek refereert naar tradities in de bijenteelt vooraleer er houten bijenkorven werden geïntroduceerd. Tot 1852 werden bijenkorven uit stro, klei en gebakken keramiek vervaardigd. De vaak eigenzinnige versieringen weerspiegelden de culturele overtuigingen of de persoonlijkheid van de eigenaar. De introductie van een gestandaardiseerde houten bijenkorf zette een punt achter 4000 jaar van diversiteit, al werd het oogsten van honing een pak makkelijker en groeide dat uit tot een productieve en winstgevende activiteit.
Het kunstwerk brengt keramische bijenkorven in uiteenlopende vormen en uit verschillende historische en geografische contexten samen. Zo fungeert het kunstwerk als een 'opslagplaats' die de stad 'opnieuw bestuift' met vergeten iconografieën, technologieën en architecturen uit de bijenteelt. Het werk nodigt ons uit om na te denken, niet alleen over stilaan achterhaalde artefacten, maar ook over de door mensen aangestuurde processen die soorten doen verdwijnen. Een uitnodiging om te voelen en lessen te trekken uit de geluiden, geuren en geschiedenis van collectieve mensoverstijgende intelligenties.
Het werk vormt zo ook een nieuwe bladzijde in de lange geschiedenis van transformaties die het Sebrechtspark onderging. Het begon als groentetuin van de Grauwzusters, maar raakte verwilderd, fungeerde in de jaren 1950 zelfs als parking en werd in 1982 een openbare ruimte.
In haar manier van werken gaat Mariana Castillo Deball uit van onderzoek, waarbij ze vaak nagaat hoe de culturele en functionele betekenis van objecten in de loop ter tijden verandert. Haar werk krijgt vorm in het kader van samenwerkingen met ambachtslui, archeologen, antropologen, wetenschappers en musea. Mariana Castillo Deball gaat in het bijvriendelijke Brugge ook een samenwerking aan met Biesous. Margot Hinnekens en Uther Smis, een koppel jonge imkers uit de streek, verzorgen de bijen tijdens de vijf maanden dat Spaces of Possibility loopt. Het project verloopt met respect voor het welzijn van de bijen en de biodiversiteit in het park en de stad. De bijenkolonies en een deel van het kunstwerk worden na het slot van Triënnale Brugge 2024 geschonken aan Brugse imkers.
Mariana Castillo Deball (°1975, Mexico-stad, MX) woont en werkt in Berlijn. In haar kunstpraktijk verweeft ze diverse disciplines en invloeden tot installaties en sculpturen die de rol van het object bevragen. Met gevonden elementen en natuurlijke materialen als hout en klei boetseert ze nieuwe betekenislagen. Ze laat zich hierbij leiden door etnografisch onderzoek, archiefmateriaal en kennisuitwisseling met makers die voor de buitenwereld vaak onzichtbaar blijven.