In het midden van een ondergrondse structuur bengelde een schommel uitnodigend aan een metalen balk. De afdaling naar de nauwe ondergrondse cel vereiste voorzichtigheid en concentratie, en kon ongemakkelijk aanvoelen. Er kon slechts één bezoeker tegelijkertijd schommelen. Alle oppervlakken (trappen, muren en vloeren) van Full Swing bestonden uit schanskorven: modulaire kooien van gaas gevuld met uit de regio ontgonnen stenen. Ze vervulden zowel een decoratieve als een functionele rol en dienden als hekken en scheidingswanden, vaak ter beveiliging in een militaire context of een gevangenisomgeving.
Ingegraven in de tuin van het psychiatrisch ziekenhuis, liet Full Swing bezoekers ervaren hoe het voelde om opgesloten te zitten. De installatie confronteerde het publiek met gevoelens van instabiliteit en ontheemding. Die begrippen kwamen op deze locatie extra sterk tot uiting door de interactie met de omgeving en de geschiedenis van de plek.
Het lichaam werd een maatstaf voor mogelijkheden, bungelend in een ruimte vol spanning, schommelend tussen beperking en beweging, ongemak en vreugde, duisternis en licht, gevangenschap en vrijheid.
Het werk lag in het verlengde van Mona Hatoums jarenlange interesse in systemen voor discipline en controle, zoals vertegenwoordigd in de architectuur van detentie en gevangenschap en combineerde materialen en motieven die de kunstenaar geregeld hanteerde. Denk maar aan metalen roosters, schommels en kooien, zoals die duidelijk te zien waren in installaties als Light Sentence (1992) en Suspended (2011).
Mona Hatoum (°1952, Beiroet, LB | UK) maakt vooral ruimtelijke, grootschalige installaties in verschillende media, waarin ze industriële materialen als prikkeldraad, cement of staal transformeert tot objecten die alledaags, maar toch bevreemdend aanvoelen. Haar werk roept fascinatie, maar tegelijkertijd afkeer op. Het reflecteert op onderwerpen die voortkomen uit onze huidige globale context, op beperkings- en controlesystemen en thema's als conflict en ontheemding.