Star of the Sea verwees naar verscheidene architecturale structuren die we konden herkennen tijdens een wandeling langs de Belgische kust en de Noordzee: een bunker, een fort, een paviljoen, een zandkasteel of een speeltuin op het strand. Toch weerstond Star of the Sea strakke classificaties, net als de zeshoekige structuur die niet meteen aan een ster deed denken. Noch het ene, noch het andere, en tegelijk al die vormen in één.
Deze imposante structuur uit beton hielt het midden tussen een beeldhouwwerk en een gebouw. Het was opgebouwd uit cilindrische buizen, driehoekige inspectiekamers en modulaire onderdelen. De materialen verwezen naar de industriële activiteiten in de streek en verborgen stadsinfrastructuur. Op de wanden van de installatie vielen verschillende markeringen en texturen op.
Wie door de circulaire ingangen naar binnen stapte, bevond zich in een tunnel en vervaarde het wisselende spel van licht en schaduw, geluiden en geuren. De bezoeker en de passant werden uitgenodigd om de ruimte te verkennen: te liggen, te reflecteren, te zitten, te spelen en in interactie te gaan met elkaar en met de omgeving.
De openingen zorgden voor 'periscopische' beelden van de radicaal contrasterende sites in de industriële haven, de duinen, de zee, de villa's langs de wandelweg ... Ze zijn atypisch voor de Belgische kust en behoren tot het veelzijdige landschap van Zeebrugge.
Star of the Sea past in de lange verkenningstocht van de kunstenaar die nagaat hoe kunst in de openbare ruimte op situaties reageert. Poreusheid en onzekerheid maken daarbij integraal deel uit van het creatieproces. In die optiek kunnen we de installatie beschouwen als een tempel voor het onvoorspelbare heden.
Het werk stond opgesteld naast een deel van het strand waar de natuur haar plaats weer leek op te eisen en een duin werd gevormd. Zo ontstond een constante interactie met de natuurelementen: wind, zand en de getijdencyclus, waardoor het gaandeweg werd getransformeerd tijdens de maanden dat het in Zeebrugge te zien was. De betonnen tempel – omgeven door zand – weerspiegelde tijd en vergankelijkheid. Star of the Sea als barometer voor verandering.
In coproductie met Triënnale Beaufort 2024.
Ivan Morison (°1974, Istanbul, TR) laveert met zijn praktijk tussen kunst en architectuur, theater en activisme. Zijn werk is veelal performatief en geënt op de publieke ruimte, waar hij met tijdelijke ingrepen of grootschalige installaties op inspeelt.