Het middeleeuws binnenplein, ooit een epicentrum voor handel en allerhande bijeenkomsten, is vandaag vooral een doorgangsplek of wachtkamer voor de vele bezoekers.
Met The Joyful Apocalypse ging Traumnovelle een dialoog aan met het binnenplein en formuleerde een contrasterend alternatief dat het plein in zijn totale oppervlakte benutte en reactiveerde tot een plek voor verwondering en spel. In de installatie herkende je industriële materialen zoals bouwstellingen en aluminium panelen, maar ook zilveren gordijnen. Deze volgden de contouren van het binnenplein en deden de negen meter hoge structuur reflecteren. Het bouwwerk nam de kleur van zijn omgeving aan en leek daardoor in constante verandering, net als de hemel boven de installatie. Het absorbeerde warmte en gaf koude af. Het trok aan, maar stootte tegelijkertijd af.
De installatie verhief het plein tot een tijdelijk podium en maakte van de toevallige passant een actieve figurant. Bezoekers werden uitgenodigd om door de structuur te meanderen en over de drie verdiepingen heen gade te slaan wat zich lager of hogerop afspeelde. Soms gepland – misschien ook spontaan – vonden er op en rond de installatie openluchtperformances, presentaties of concerten plaats. Wie was gebruiker? Wie was toeschouwer of acteur? Wie observeerde wie?
The Joyful Apocalypse was een spiegeling van het verleden en vooral: een stimulans om in de toekomst meer met de locatie te gaan doen, voor Brugge en al wie erin leeft en beweegt.
Traumnovelle (2015, Brussel, BE) werd opgericht door architecten Léone Drapeaud (°1987, Canberra, AU), Manuel León Fanjul (°1990, Charleroi, BE) en Johnny Leya (°1990, Kinshasa, CD). Het Brusselse bureau profileert zich als een militante groepering die fictie en non-fictie verweeft tot projecten op papier of in steen. In hun werk brengt Traumnovelle socio-politieke thema's onder de aandacht door middel van ingrepen die radicaal ingaan om hun omgeving en zo een debat op touw trekken.