De verbindingsweg – een idee van prof. dr. J. Sebrechts – bood tussen 1938 en 1976 een antwoord op de groeiende behoeften van de stad. Deze zorgde voor een snelle en rechtstreekse verbinding tussen de twee ziekenhuizen via een spectaculair viaduct boven de huisjes van het Wevershof en een tunnel onder de ingang van de Minnewaterkliniek. Toen de ziekenhuizen in 1976 een nieuwe bestemming kregen, raakte de weg in onbruik: sommige delen werden afgebroken, andere geprivatiseerd of door natuur overwoekerd.
Als een archeoloog van de moderniteit maakt Tirtiaux een deel van de oorspronkelijke weg tegenover de Minnewaterkliniek zichtbaar nadat deze decennialang onder een dik, groen tapijt van mos en vegetatie verborgen bleef. Door de begroeiing te verwijderen en zo te onthullen wat eronder ligt, wekt zijn interventie de indruk dat dit tapijt van mos gewoon werd weggetrokken. Het vormt een terugkerend sculpturaal motief aan het begin en het einde van de vroegere weg. Een golvend uitkijkplatform op het voetpad van de prof. dr.J. Sebrechtsstraat gunt bezoekers en voorbijgangers een uitzicht van bovenaf op het onthulde wegfragment. Een meer monumentale ingreep vindt plaats aan het Poortgebouw aan de andere kant: een brede tong van mos en begroeiing rolt uit het gebouw en geeft de vreemde, laat-neogotische structuur een verwilderd karakter. Langs de kant van het Wevershof is een ander deel van de oorspronkelijke weg te zien via een ingenieus spiegelplafond.
Een wandeling tussen de drie sculpturale interventies in wat nu restruimte is (met een parking, garageboxen, steegjes van particuliere woningen en met kroos bedekte sloten) nodigt kijkers en voorbijgangers uit om de weer blootgelegde modernistische infrastructuur te reconstrueren. Onderweg duiken er verhalen op over zorg, constructie en groei, stedelijke transformaties en verval. Daaruit groeien vragen als: 'Wat beschouwen we als erfgoed en wat niet?' en 'Wat leeft en wat groeit in de herinnering van een stad?'
Tijdens Triënnale Brugge 2024 wordt de tot standkoming van het werk vastgelegd. Deze film laat ook zien hoe verschillende generaties Bruggelingen getuige waren van de transformaties op deze site en toont de mogelijkheden die ze daarin zagen of tot op vandaag zien. De film is een coproductie met Brugge 2030 en met steun van Erfgoedcel Brugge en het Stadsarchief.
Adrien Tirtiaux (°1980, Etterbeek, BE) is kunstenaar en ingenieur-architect. In zijn praktijk verbindt hij beide disciplines tot installaties en contextuele ingrepen die spelen met binnen en buiten, fictie en realiteit. Torens, bruggen, trappen, … – al dan niet functioneel – mobiliseren het publiek om aan zijn werk deel te nemen of te reflecteren over de onderliggende boodschap.