Monir Shahroudy Farmanfarmaian (1924 – 2019, Qazvin, IR) wordt omschreven als ‘een van de meest inspirerende en vernieuwende kunstenaars uit Iran’. Hoewel ze langer in New York woonde dan in haar thuisland, is haar werk diepgeworteld in de Iraanse cultuur, architectuur en tradities, zowel vormelijk als spiritueel. Haar werk is gekenmerkt door geometrische figuren en hun variaties, het visuele spel van illusie en schijn, lokale tradities en de eenvoud en complexiteit van de natuur. Na een twintigjarige ballingschap na de Islamitische Revolutie, verhuisde Farmanfarmaian in 1992 terug naar Iran, waar ze woonde en werkte. Met haar werk kreeg ze de gouden medaille voor het Iranees Paviljoen tijdens de Biënnale van Venetië in 1958. Onlangs opende het Monir Museum in Teheran (IR) de deuren, het eerste museum in het land gewijd aan een vrouwelijke kunstenaar.
